مدح و منقبت حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها
هر کس که نهاده‌ست به این خانه قدم را از خاطر خود برده همان ثـانیه غـم را انـگـار که بـر بـال مـلائـک شده زائـر هر کس که گـذر کـرده خـیابان ارم را هـر قـدر حــرم آمــدم از یــاد نــبــردم آن‌بـار کـه بــا مــادر خــود آمــده‌ام را آبــاد شــد از پــا قــدم ابــر، بــیــابــان بخـشـیده وجـود از نظر لطف، عدم را در آیـنـه‌کـاریِ حـرم فـلـسفـه این است بـسـیار کـنـند از کَـرَم این طائفه کم را در جمع گـدایـانم و تـفـسـیر نمـوده‌ست با یک نظـر لـطف خود آیـات کـرم را می‌خواست که وصفش کند اما نتوانست شاعر خجل از کار خود انداخت قلم را |